


Γίνεται πλέον ολοφάνερο ότι στοχοποιούνται ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, όπως άλλωστε έγινε και πριν από ένα εξάμηνο με την επίθεση στο στέκι των Αγωνιστικών Κινήσεων(Σφεντόνα). Ο τρόπος επίθεσης και η κατασκευή του εκρηκτικού μηχανισμού καταδεικνύει ότι πρόκειται για τους ίδιους δράστες, γεγονός που θέτει το εύλογο ερώτημα για το ποιός θα είναι ο επόμενος και ποιάς κλίμακας δράσης θα είναι αποδέκτης.

Τέτοιες επιθέσεις αποτελούν εκφάνσεις μιας φασίζουσας λογικής που στοχεύει στην τρομοκράτηση των αγωνιστών, μιας λογικής που βρίσκει κάλυψη και νομιμοποίηση σε πρακτικό επίπεδο από την ενορχηστρωμένη επίθεση που διεξάγει η εξουσία απέναντι σ'ότι γέννησε ο περασμένος Δεκέβρης.
Το κυνήγι μαγισσών, το πλαίσιο της μηδενικής ανοχής, η δαιμονοποίηση του αντιεξουσιαστικού κινήματος, τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από το κράτος, δια στόματος του "Προστάτη του Πολίτη" (Χρυσοχοίδη), δίνει το καλύτερο άλλοθι για την δράση κύκλων που λειτουργούν μέσα στο κράτος και παράλληλα με αυτό.
Στο πρόσωπό μας χτυπήθηκε όλο το κίνημα, καθώς θεωρούμε την επιλογή καθαρά τυχαία.
Στη θέση μας θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε διάλεγε το μονοπάτι του αγώνα και της αντίστασης.
Μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε ελεύθερος κοινωνικός χώρος, στέκι ή κατάληψη. Χτυπήθηκαν μέσα από εμάς όλα εκείνα τα κομμάτια της κοινωνίας που εξεγέρθηκαν το Δεκέμβρη καθώς ο συμβολισμός της ημερομηνίας δε μπορεί να θεωρηθεί τυχαίος, αφού είναι μετά τις μαζικές πορείες της 17 Νοέμβρη και 10 μέρες πριν τις 6 Δεκέμβρη, όπου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που έδωσε η ίδια η κοινωνία στην περσινή εξέγερση: Το κράτος και τα σκυλιά του δεν μας φοβίζουν.
