ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Σήμερα, στις 17 Ιουνίου 2010, μετά από 6 ½ μήνες προφυλάκισης, για αδικήματα που δεν διέπραξα, πληροφορήθηκα την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης που απέρριψε για 2η φορά την αίτησή μου για άρση της προφυλάκισης.

Κατηγορήθηκα ότι στις 6 Δεκέμβρη του 2009 - θλιβερή επέτειος απʼ τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου - ήμουν επικεφαλής ομάδας κουκουλοφόρων, η οποία δρούσε από το χώρο του ΑΠΘ Θεσσαλονίκης και συγκρούονταν με δυνάμεις καταστολής.

Αντίφαση 1η΄ : Παρότι φέρομαι ως επικεφαλής ομάδας κουκουλοφόρων δεν υπάρχει πειστήριο κουκούλας ούτε κατηγορία σύμφωνα με τον περίφημο κουκουλονόμο.

Σύμφωνα με τις καταθέσεις των αστυνομικών, αναγνώρισαν τον επικεφαλή της ομάδας κουκουλοφόρων κατά την έξοδο του απʼ το Πανεπιστήμιο εξαιτίας του χαρακτηριστικού του κουρέματος.

Αντίφαση 2η :

Αυτό συνεπάγεται ότι ο επικεφαλής της ομάδας των κουκουλοφόρων όντας ο ίδιος «ασκεπής» και ακάλυπτος κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων παρόλο το χαρακτηριστικό του κούρεμα, αμέριμνος και αφελής κίνησε για την επιστροφή στο σπίτι του.

Με κατηγόρησαν για «κατοχή εκρηκτικών υλών».

Αντίφαση 3η :

Δεν υπάρχει πειστήριο που να αποδεικνύει την παραπάνω κατηγορία (σακίδιο με μολότοφ). Είναι γνωστή η τακτική της αστυνομίας να ενοχοποιεί διαδηλωτές «φορτώνοντας» τους «ορφανά» σακίδια με σκοπό να δικαιολογήσουν συλλήψεις. Στην περίπτωση μου η αστυνομία δεν κράτησε ούτε τα «προσχήματα» (πιθανόν δεν υπήρχε κάποιο σακίδιο με μολότοφ διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή).

Είμαι κάτοικος Αλεξάνδρειας Νομού Ημαθίας και δεν εμπλέκομαι ούτε έχω εμπλακεί σε καμία πολιτική ομάδα είτε στη Θεσσαλονίκη είτε στην Ημαθία. Η σύλληψή μου έγινε όταν απομακρυνόμουν από το χώρο των Πανεπιστημίων και κατευθυνόμενος προς το σιδηροδρομικό σταθμό για να επιστρέψω στον τόπο μου, τη στιγμή που επικρατούσε απόλυτη ηρεμία εντός και εκτός Πανεπιστημίου. Ο λόγος που βρισκόμουν στο χώρο των Πανεπιστημίων είναι η φιλική σχέση που διατηρώ με δύο φοιτήτριες του Α.Π.Θ. που είναι και οι βασικοί μάρτυρες για την υπόθεσή μου. Κατέθεσαν από την πρώτη στιγμή ότι δεν έχω καμία σχέση με όσα με κατηγορούν, αλλά η κατάθεσή τους θεωρήθηκε λιγότερο αξιόπιστη από την κατάθεση των αστυνομικών που μου προσάπτουν ψευδές κατηγορητήριο.

Εκτός του ότι κρατούμαι αδίκως στη φυλακή, όντας θύμα του υπερβάλλοντα ζήλου απʼ την πλευρά των δυνάμεων καταστολής ώστε να δικαιολογήσουν την ύπαρξη και το έργο τους, με μοναδικά στοιχεία ότι βρισκόμουν στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα και με “λάθος” κόμμωση, στις επανειλημμένες αιτήσεις μου για άρση της προφυλάκισης που υπέβαλα ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, το Συμβούλιο με συνεχή βουλεύματα τις απέρριπτε στον βωμό της αποτροπής της εκ νέου τέλεσης παρόμοιων “κακουργημάτων” από μέρους μου.

Το κλίμα μετά τις επανειλημμένες αστοχίες της Ελληνικής Αστυνομίας (“τα σαμπουάν που έγιναν μολότοφ”, “Φοιτητής με τις πυτζάμες”, “πράσινα παπούτσια”, “Ζαρντινιέρα” κ.α.) θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα βεβαρημένο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα -ιδίως μετά την κατάθεση μήνυσης για τον άγριο ξυλοδαρμό που δέχθηκα κατά τη σύλληψή μου- τη συστηματική προσπάθεια από το μέρος των αστυνομικών και δικαστικών αρχών κατασυκοφάντησής μου, ώστε να αποδείξουν ότι η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν έκανε άλλη μία φορά “λάθος”.

Αγνόησαν ακόμα και το σοβαρό γεγονός ότι ως πρώην τοξικοεξαρτημένος παρακολουθούσα πρόγραμμα απεξάρτησης, το οποίο μετά τη φυλάκισή μου μοιραία διακόπηκε, με αποτέλεσμα να είναι ορατός ο κίνδυνος υποτροπιασμού, καθώς στις φυλακές δεν υπάρχει καμία υποστήριξη ή πρόγραμμα .

Ενόψει όσων εκτέθηκαν, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνο το ίδιο μου το σώμα.

Όσοι άδικα φυλακιστήκαν, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, όσοι έζησαν την «απομόνωση» εντός και εκτός των τειχών, όλοι όσοι αντιλαμβάνονται τα σημάδια των καιρών και όσοι αγωνίζονται για ένα δίκαιο κόσμο, είναι αυτοί που θα με κατανοήσουν, θα μου συμπαρασταθούν και θα με δικαιώσουν.

Από τώρα τους ευχαριστώ.

ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ ΠΟΥΖΙΑΡΙΤΗΣ

Δικαστικές Φυλακές Διαβατών.