αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο όπου διάβασα στις αστεακές εξεγέρσεις, το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, επίκαιρο και τουλάχιστον καυστικό! Δείχνει την ωμή πραγματικότητα όπου πολλοί απο εμάς αντιμετωπίζουν, την σκληρή εφαρμογή των νόμων προσφοράς και ζήτησης πάνω στις πλάτες μας χωρίς καμία υποδομή απο το κράτος και χωρίς κανένα πλαίσιο στήριξης εργασιακά. Δυστυχώς η κάθε γενιά έχει τα προβλήματά της, μπορεί να μήν έχουμε ζήσει παγκόσμιους πολέμους όυτε κατοχή όπως παλαιότερες γενιές αλλά όπως πάει η κατάσταση σίγουρα θα ζήσουμε πείνα και εξαθλίωση!
Πάνω από δύο εβδομάδες τώρα, έχει ξεκινήσει ένας σημαντικός εργατικός αγώνας με την κατάληψη του κτιρίου της χαρτοβιομηχανίας «Φάρος Ε.Π.Ε.», στον Άλιμο. Πιο συγκεκριμένα, η εργοδοσία κήρυξε πτώχευση, ενώ οι εργαζόμενοι, σήμερα σαράντα περίπου στον αριθμό και ως επί το πλείστον γυναίκες, έχουν να πληρωθούν από τον περασμένο Αύγουστο. Από τον Νοέμβριο, ορισμένοι εργαζόμενοι ξεκίνησαν επίσχεση εργασίας, ενώ οι υπόλοιποι συνέχιζαν να εργάζονται ελπίζοντας μάταια πως κάτι θα αλλάξει από την πλευρά της εργοδοσίας. Στα τέλη όμως του Δεκέμβρη, η εργοδοσία ξεκαθάρισε στους εργαζόμενους πως δεν έχουν σε κάτι να ελπίζουν. Πριν δύο περίπου εβδομάδες μάλιστα, επιχείρησε να «φυγαδεύσει» τα μηχανήματα του εργοστασίου. Η άμεση αντίδραση των εργαζομένων με το μπλοκάρισμα των φορτηγών που τα μετέφεραν ματαίωση την προσπάθεια της εργοδοσίας, ενώ από εκείνο το μεσημέρι το εργοστάσιο βρίσκεται υπό κατάληψη από τους εργαζόμενους. Αυτή τη στιγμή, οι εργαζόμενοι δεν παραμένουν απλά απλήρωτοι για μήνες, αλλά βρίσκονται σε μία κατάσταση ομηρίας, αφού ούτε εργαζόμενοι ούτε δηλωμένοι στον ΟΑΕΔ άνεργοι είναι.
Οι ίδιες οι συνθήκες κήρυξης πτώχευσης της εταιρείας οδήγησε και οδηγεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα δρώντας άμεσα, καταλαμβάνοντας τον ίδιο τον χώρο δουλειάς τους και έχοντας τη συμπαράσταση του κλαδικού τους σωματείου.
Στη θέση αυτή, ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί εκατοντάδες εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα και, βιώνοντας ήδη την κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας, φαίνεται πως θα είναι ακόμα περισσότεροι εκείνοι που επίσης θα βρεθούν στην ίδια κατάσταση.
Ωστόσο, όλη αυτήν την κρίση οι τελευταίοι που την πληρώνουν είναι τα αφεντικά, κλείνοντας τις εταιρείες που δεν πηγαίνουν πολύ καλά με κήρυξη πτώχευσης, αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους και ανοίγοντας νέες εταιρείες κάπου αλλού, πολλές φορές και εκτός Ελλάδας για ανεύρεση φτηνότερων εργατικών χεριών και έλλειψης οποιασδήποτε μορφής συνδικαλισμού και εργασιακών δικαιωμάτων.
/
Για εμάς, η έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας στον αγώνα των εργαζομένων της «Φάρος Ε.Π.Ε.» αποτελεί αξιοσημείωτη υπόθεση, αφού μόνο μέσα από την κοινή δράση των εργαζομένων και ανέργων στις συνοικίες και στους εργασιακούς χώρους θα μπορέσει να σπάσει ο τσαμπουκάς των αφεντικών, που θεωρούν πως η εκμετάλλευσή μας μπορεί γι΄ αυτούς να αποτελέσει έναν απλήρωτο λογαριασμό χωρίς να έχουν κανένα κόστος. Η κοινή και αυτοοργανωμένη δράση μας μπορεί να σπάσει την κοροϊδία των θεσμικών φορέων (κομμάτων, δημοτικών αρχών, καθεστωτικών συνδικαλιστικών μηχανισμών, κλπ), οι οποίοι σχεδόν πάντα σε συγχορδία μοιράζουν φρούδες υποσχέσεις οδηγώντας έτσι τους ανθρώπους, μέσω της ατέρμονης αναμονής, στην ηττοπάθεια.
/
Σε ένα καθεστώς πλήρους απαξίωσης της εργασίας και της αξιοπρέπειάς μας, με τον πέλεκυ της απειλής της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, με τους εξευτελισμένους μισθούς που έχουν επιβληθεί από τις συλλογικές συμβάσεις κράτους-αφεντικών-εργατοπατέρων, με τις απλήρωτες υπερωρίες, με την προσβλητική συμπεριφορά των εργοδοτών και των πάσης φύσης προϊσταμένων-λακέδων, με την εργοδοτική τρομοκρατία απέναντι σε κάθε ανεξέλεγκτη συνδικαλιστική δράση (που έφτασε μέχρι και τη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα με οξύ), σε ένα τέτοιο καθεστώς λοιπόν δεν απομένει τίποτα άλλο από το να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων και μία συνολική αντι-καθεστωτική δράση.Τα αφεντικά δεν μας αφήνουν να πάρουμε ανάσαΝα μην τα αφήσουμε ούτε εμείςΑνοιχτή Συνέλευση Αγίου Δημητρίου
19-2-2009
/
/
Διεύθυνση & Οδηγίες:
Το εργοστάσιο βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Λ. Κατσώνη κ' Αγ. Διονυσίου στον Άλιμο. Ανάμεσα από τα Carefour της Λ. Αλίμου και το παλιό αεροδρόμιο.
Πρόσβαση με συγκοινωνία:Από Αθήνα, λεωφορείο103 από Πανεπιστημίου και κατεβαίνετε στη 3η Αλίμου Από ΜΕΤΡΟ Δάφνης, λεωφορεία 103 και 141 και κατεβαίνετε πάλι στην 3η Αλίμου + 500-600m (5-10 λεπτά) περπάτημα
Κάθομαι και σκέφτομαι εάν η κρίση όπου λουζόμαστε είναι κρίση οικονομική ή κρίση αξιών! Έχουμε φτάσει να τρεφόμαστε μόνο με μασημένη τροφή, χωρίς κρίση και κανένα φίλτρο αξιών μέσα μας και μάλιστα θέλουν να βγάλουν και το τελευταίο κύτταρο ανθρωπιάς απο μέσα μας. Το ιδανικό θα ήταν να τους δίναμε κατευθείαν τον μισθό μας κάθε 1η και 15η του μηνός, να μήν κουράζονται να μας πείσουν κιόλας βρε παιδί μου...
Αναρτήσεις
